‘Hij zegt dat de nieuwswaarde van mijn foto nihil is. Ieder jaar duiken er weer foto’s en ooggetuigenverslagen op van onderzeeërs rond Bornholm. Zowel de getuigenissen als de veelal getruucte foto’s worden niet meer serieus genomen. Komkommernieuws waar geen tzatziki van te maken is.’ 

Bomen beperken het zicht, zelfs als ze klein zijn zoals hier in het Noorden. De herfst kondigt zich al aan in de bladeren van de loofbomen. Geel en oranje winnen het van het groen.

Blijkbaar staat er een belangrijke wedstrijd op stapel tussen Tromsø IL en de club Lyngen IL. Uit beleefdheid en zeker niet uit interesse, vraag ik of ik eens mag kijken bij de training van Tromsø IL. ‘Natuurlijk, je bent altijd welkom’, zegt Tore.

‘Achttien graden de ene kant op, achttien graden de andere kant op, is samen zesendertig. En drie plus zes is negen’, zegt hij triomfantelijk.‘Dus, wat nu?’, vraag ik.Freddy lacht vertwijfeld en zegt dat hij het verder ook niet weet.

Nikola Tesla zegt dat als je de grootsheid van de getallen 3, 6 en 9 kent, je de sleutel tot het universum hebt. “Als je de geheimen van het universum wilt vinden, moet je denken in termen van energie, frequentie en vibratie”

Eind september 1986 deed ik in het Bouwes Palace te Zandvoort, samen met 17 andere cursisten, de omscholing tot restaurantkok. Een samenwerking tussen de SVH en de gewestelijke arbeidsbureaus van noord Holland.

Soepel volg ik het voorbeeld van Heike, zwaai mijn armen omhoog, kom op mijn tenen en buig voorover. Dan met één been gestrekt naar achteren, steunend op het andere been, kijk ik hoe Heike zich uitrekt. Ik volg haar in al haar bewegingen. Bij de laatste positie, De Leeuw, steken Heike en Traute hun tong ver naar buiten. Nu weet ik het zeker, Traute.

‘Op de bodem van de Oostzee hebben oude beschavingen hun geheimen achtergelaten. Aardse en buitenaardse. Een van die geheimen is een immens zoetwater reservoir onder de bodem van de Oostzee’, vervolgt Freddy.

De dames klimmen op mijn rots. In stilte staren we in de heldere sterrennacht boven de Oostzee.‘Ik heb gisternacht sterren zien vallen en iets wonderlijks aan de hemel gezien’, is mijn uitgestelde antwoord.‘Zie je wel Traute’, zegt de andere vrouw die zich voorstelt als Heike tegen haar vriendin.

Stine heeft slechts twee elektrische plaatjes ter beschikking om voor veertien man pannenkoeken op te bakken. Ze werkt zich in het zweet en vraagt paniekerig mijn hulp. Niet die van Jens die met de Bager familie aan het bier zit, niet die van Mette, die de jongste zingende zoon aan het versieren is, maar van mij.

Ondanks de paniekerige Freddy die maar “onderzeeër” blijft roepen, dringt zich het beeld op van Traute en Heike in dirndl, met decolletés als snoeptafels.