Het plaatje van de visserman die op de grens van nat en droog zijn zeemeermin bemint, dringt zich aan mij op.

Het vocht verdampt snel. De suikerstroop kleeft zijn vleugels vast aan zijn lichaam. De wesp zal versuikeren en dit gevecht verliezen, hoe dapper hij ook strijdt. Met de punt van mijn kekke laarsje druk ik het insect krakend dood.

Door de laag uitgesneden hals heb ik goed zicht op het volle decolleté van de dames. Beiden dragen vetersandalen die het kuitvlees opbinden tot zongebruinde rollades.

De mannen hebben de afgelopen dagen hun baard laten staan en maken in hun slonzige kleding de indruk van lijfeigene van het laagste allooi. 

Stine, Mette en ik moeten belasting ontduiken door laag te blijven in een auto die bestemd is voor goederenvervoer.‘Rij je met een grijs kenteken?’, zeg ik tegen Jens.‘Nee hoor. Gewoon zwarte letters op een wit bord met daaromheen een rode rand’, antwoordt hij verbaasd.

Terwijl ik het zand rond haar borsten wegveeg, moet ik denken aan de ballade “Een paleis van zand” van mijn held Cornelis Vreeswijk. 

Nog steeds grinnikend pakt hij de rol keukenpapier uit de picknickmand en begint zich te verpakken als mummie. Alleen zijn kruis blijft onbedekt, waardoor zijn lul alle aandacht trekt.

Met bedreven vingers rolt ze kleine buikgraatjes aan weerskanten van de opengeklapte Bornholmer op. Dan zuigt ze haar van vet glanzende vingers, stuk voor stuk, af.

Niet veel later leer ik dat het haringen uit de Oostzee zijn die in de rokerij getransformeerd worden tot de beroemde Bornholmers. De lekkerste gerookte haring ter wereld naar het schijnt. Ik heb er nog nooit van gehoord. Ik wist trouwens ook niet dat de haring uit de Oostzee een andere is dan de haring die in de Noordzee zwemt.

Als een spons absorbeer ik al haar kennis over glasblazen. Morgen moet ik de toeristen te woord staan.

Stine en Jens leggen enorme pincetten, raar gevormde scharen, natte kranten en verschroeide plankjes, op hun werkplek. Terwijl ik hen observeer, doceert Mette mij alsof ze een vraag van een toerist beantwoordt.

Het is het beeld van een grofgebouwde, naakte vrouw die op handen en knieën zit. Ze heeft twee kleuters op haar rug die haar lijken te mennen met een gevlochten haarstreng die de vrouw als bit in haar mond heeft. De gelijkenis met Mette is opvallend.